از گذشته هاي دور جمع آوري و دفع فاضلاب در شهرها يك مشكل جدي بوده و ضرورت تصفيه آن به لحاظ رعايت بهداشت عمومي و مسائل زيست محيطي مربوط به آن حائز اهميت مي باشد . فاضلاب تصفيه نشده حاوي ناخالصيها و ميكروارگانيسمهاي بيماريزاي فراواني است كه در صورت دفع آن به منابع و آبهاي پذيرنده و محيط زيست بدون انجام تصفيه كافي بر روي آن باعث ايجاد مشكلات عديده اي خواهد شد. از طرفي با افزايش مصرف آب به دليل گسترش جمعيت در سالهاي اخير و كمبود منابع آبي و ضرورت حفظ اين منابع ، بازيابي و استفاده مجدد فاضلابها داراي اولويت حياتي است. بنابراين در طي دهه هاي اخير قوانين سخت گيرانه تري در خصوص تصفيه فاضلاب و گسترش اهداف تصفيه وضع گرديده است. در اين راستا و همگام با توسعه دانش جهاني ، در كشور ما نيز به خاطر اهميت موضوع منابع آبي و كمبود آن، حفظ محيط زيست و سلامت جوامع انساني، تصفيه فاضلاب هاي شهري به صورت پيشرفته با هدف بازيافت پساب و استفاده مجدد آن به عنوان يك ضرورت مطرح شده است. بنابراين با توجه به افزايش جمعيت در شهرها و پيامدهاي ناشي از آن از جمله افزايش جريان هاي فاضلاب شهري، واضحتر شدن مزاياي برنامه هاي جاري كنترل آلايندهها و توجه به برقراري استانداردهاي سخت گيرانه تر براي فسفر و نيتروژن بخصوص در نواحي كه داراي مشكلات كيفي آب مي باشند اهميت بيشتري دارد. هدف از احداث تصفيه خانه هاي فاضلاب شهري در گذشته عمدتأ حذف آلاينده هاي آلي، مواد معلق و آلاينده هاي ميكروبي بوده است.

ادامه مطلب ...